Οδυσσέας Σταμούλης: «Η απώλεια του δικού μου παιδιού δεν θεωρώ ότι είναι σημαντικότερη από...» - Η σπάνια εξομολόγηση καρδιάς για τον 11χρονο γιο του
Η ζωή μετά τον θάνατό του
Ο Οδυσσέας Σταμούλης, γενικότερα, κρατάει την προσωπική του ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, καθώς δεν του αρέσει η προβολή, γι' αυτό και παραχωρεί σπάνια συνεντεύξεις. Ιδιαίτερα μετά την απώλεια του 11χρονου γιου του στην Ικαρία, αποτραβήχτηκε από τα φώτα και τις κάμερες, όπως είναι λογικό - δείτε εδώ τι έδειξε η αυτοψία για τον θάνατό του.
Αποφάσισε, όμως, να κάνει μία εξαίρεση και έτσι μετά από καιρό μίλησε στην κάμερα της εκπομπής του ΑΝΤ1, Πρωινό. Απάντησε για την καριέρα του, αλλά και για την απόφαση του Πέτρου Φιλιππίδη να ανοίξει κανάλι στο Youtube παρά την κατακραυγή του, ενώ άνοιξε την καρδιά του και για το παιδί του.
Η σπάνια εξομολόγηση του Οδυσσέα Σταμούλη
«Μετά από 40 χρόνια νομίζω ότι καλά τα καταφέραμε και χωρίς να διεκδικήσουμε μάταια πράγματα. Για να κάνεις περιουσία πρέπει να είσαι άνθρωπος της περιουσίας. Εγώ δεν ήμουν. Αμειβόμασταν λίγο καλύτερα απ’ ότι αμείβεται ο κόσμος τώρα.
Δεν πίστευα ότι το επάγγελμα του ηθοποιού θα εξευτελιστεί τελείως, και έτσι δεν είχα στο μυαλό μου ότι πρέπει να περιουσία, αλλά ότι πρέπει δουλεύω. Το τηλεοπτικό τοπίο δεν είναι κάτι με το οποίο έχω μεγάλη σχέση τώρα. Μου λείπει πολύ, με την έννοια ότι με σκληρή δουλειά θα συμπλήρωνε το εισόδημά μου», είπε αρχικά ο Οδυσσέας Σταμούλης.
«Κάθε άνθρωπος κάνει αυτό που μπορεί να κάνει και στην τελική, γιατί είναι έξω; Επειδή αθωώθηκε προφανώς. Γιατί να μην κάνει κανάλι, γιατί να μην πάει να φάει μία μακαρονάδα, γιατί να μην πάει για μπάνιο;», ανέφερε έπειτα για τον ηθοποιό.
Και κατέληξε αποκαλύπτοντας για τον γιο του και τη ζωή του μετά τον χαμό του: «Η απώλεια του δικού μου παιδιού δεν θεωρώ ότι είναι σημαντικότερη από την απώλεια οποιουδήποτε παιδιού. Η απώλεια είναι ίδια για όλους τους ανθρώπους και γι' αυτούς που δεν έχουν την ευκαιρία να πουν το πρόβλημά τους δημόσια. Ο πόνος και η στεναχώρια είναι προσωπικά πράγματα. Μόνο εμείς τα ξέρουμε. Από εκεί και πέρα, υπάρχεις...».
