Λένα Μαντά: "Τσακίζει" κόκκαλα μια εβδομάδα από τον θάνατο του συζύγου της - «Με λύγισες και ήσουν ο μόνος που είχε τη δύναμη να...»
«Τα παιδιά μας είναι κοντά μου, αλλά οι νύχτες δεν περνούν»
Έχει περάσει ακριβώς μια εβδομάδα από την ημέρα, που έφυγε από τη ζωή ο σύζυγός της Λένας Μαντά με τη συγγραφέα να παραμένει συντετριμμένη με την απώλεια του (δείτε εδώ πως έκανε γνωστό η ίδια τον θάνατό του).
Μέσα από ανάρτησή της το Σάββατο 22/6 στον προσωπικό της λογαριασμό στο instagram αντιλαμβάνεται κανείς το κενό, που προκάλεσε ο συγκεκριμένος θάνατος στη Λένα Μαντά. Να πούμε εδώ, πως ο εκλιπών αντιμετώπιζε εδώ και χρόνια σοβαρά προβλήματα υγείας.
Μετά από 41 λοιπόν χρόνια γάμου, η Λένα Μαντά θα πρέπει να μάθει να πορεύεται στη ζωή χωρίς τον σύζυγό της. Σε κάθε περίπτωση, η γυναίκα δεν είναι μόνη της στη δύσκολη αυτή περίοδο, καθώς έχει στο πλευρό της τα παιδιά της.
Η νέα ανάρτηση της Λένας Μαντά για τον θάνατο του συζύγου της
«Πέρασαν κιόλας 7 μέρες χωρίς εσένα…
Γυρίζει ο νους σε χρόνια ευτυχισμένα, σε στιγμές γεμάτες χαμογέλα…
41 χρόνια μαζί, να στεκόμαστε όρθιοι, ακόμα κι όταν μας χτυπούσαν τυφώνες…
Μόνο που τώρα, ο τυφώνας της απουσίας σου με βρήκε μόνη… Με λύγισες Μαντάκο μου και ήσουν ο μόνος που είχε τη δύναμη να το κάνει. Με όλον τον κόσμο μπορούσα να τα βάλω (και το έκανα πάντα) αρκεί να ήσουν δίπλα μου…
Τα παιδιά μας είναι κοντά μου, αλλά οι νύχτες δεν περνούν…», έγραψε η Λένα Μαντά.
Πριν από λίγες ημέρες, η συγγραφέας έκανε μια επίσης πολύ συγκινητική ανάρτηση μετά την κηδεία του αγαπημένου συζύγου της «Χθες, πλήθος κόσμου αποχαιρέτησε έναν αληθινά καλό άνθρωπο, μια μεγάλη καρδιά,μια ψυχή βαθιά που τους χωρούσε όλους. Εγώ, δεν χρειάστηκε να κάνω το ίδιο, γιατί ο Γιώργος θα είναι για πάντα μέσα μου. Δεν μπορούμε να χωρίσουμε εμείς. Η φυσική του παρουσία θα λείπει αλλά εκείνος όχι…
Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους ήρθαν, έστειλαν μηνύματα ή έγραψαν σχόλιο κάτω από τις αναρτήσεις μου.
Να ξέρετε ότι τα έχω διαβάσει όλα, ένα προς ένα, αλλά δεν έχω το κουράγιο να απαντήσω προσωπικά στον καθένα. Χρειάζομαι λίγο χρόνο, μέχρι να μπορώ να ανασάνω ξανά, έστω και με τη μισή μου αναπνοή αφού η άλλη μισή, σαν να έφυγε μαζί του... Σας ευχαριστώ».
