Εριέττα Κούρκουλου: «Από τύχη...» - Συγκλονίζει η ανάρτηση που έκανε έχοντας αγκαλιά τον γιο της
Η δημοσίευση στο instagram
Η Εριέττα Κούρκουλου έκανε μια συγκλονιστική ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο instagram τη Δευτέρα 27/5 εκφράζοντας για μια ακόμη φορά τις ανησυχίες της σχετικά με την κοινωνία, που ζει το παιδί της.
Πριν από το παρακάτω insta story η Κούρκουλου είχε δημοσιεύσει μερικές φωτογραφίες και βίντεο από παιδιά που ζουν στη Ράφα και πιο συγκεκριμένα από ένα camp με παιδιά, που βομβαρδίστηκε από το Ισραήλ.
Το απάνθρωπο αυτό γεγονός θλίβει κάθε άνθρωπο ανεξάρτητα από το αν έχει ή όχι παιδιά. Η Εριέττα Κούρκουλου όμως ως μητέρα ενός αγοριού και με την ευαισθησία της σε κοινωνικά θέματα να είναι γνωστή και αποδεδειγμένη στην πράξη με τις δράσεις της - έκανε ένα story με το παιδί της ''γροθιά'' στο στομάχι. (ο λόγος που η Κούρκουλου έκανε πριν από λίγο καιρό αποχή από τα social media).
Η συγκινητική ανάρτηση της Εριέττας Κούρκουλου με τον γιο της
«Από τύχη βρισκόμαστε εδώ. Οι ζωές των παιδιών μας στο έλεος του κάθε τρελού!», έγραψε η Εριέττα Κούρκουλου.
Πριν από λίγο καιρό η Κούρκουλου είχε ανακοινώσει με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο την αποβολή του μωρού, που κυοφορούσε: «Δεν είναι ανακοίνωση εγκυμοσύνης. Τον Ιανουάριο μάθαμε ότι είμαι έγκυος με το δεύτερο μωράκι μας το οποίο ήρθε στον πρώτο φυσικό κύκλο που κατάφερε να κάνει το σώμα μου μετά από 4 χρόνια. Η σύλληψη έγινε στις Χριστουγεννιάτικες ΔΙΑΚΟΠΕΣ μας.
Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι καταφέραμε μετά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε για να αποκτήσουμε τον Νίκο, να γίνουμε ένα από αυτά τα ζευγάρια που πάντα ζήλευα – εκείνα που πιάνουν παιδιά στον αέρα κάνοντας υπέροχο σεξ.
Σε κάθε αιματολογική εξέταση, κάθε υπέρηχο, περίμενα πότε θα γίνει η βλακεία (γιατί σιγά μην είμαστε εμείς αυτό το ζευγάρι), αλλά να που η χορειακή ανέβαινε στα ουράνια και η καρδούλα του μωρού χτυπούσε στον πιο όμορφο ρυθμό…
Όλα πήγαιναν τέλεια. Ούτε ναυτία είχα, ούτε τα νεύρα που μου προκαλούσαν το πρώτο τρίμηνο οι χιλιάδες ορμόνες που έπαιρνα στην πρώτη μου εγκυμοσύνη.
Όλα ήταν ιδανικά μέχρι την Δευτέρα 4 Μαρτίου που πήγαμε στην κλινική για έναν υπέρηχο στην 10η εβδομάδα. Σαν να είχα ένα προαίσθημα εκείνο το πρωί ότι κάτι δεν πήγαινε καλά γιατί πριν την επίσκεψη αισθανόμουν ένα έντονο άγχος.
Μόλις άναψε η οθόνη το είδαμε το μωρό μας – είχε πλέον κεφαλάκι χεράκια και ποδαράκια. Όμως ο γιατρός μας κοίταξε την μαία και της είπε «Βλέπεις αυτό που βλέπω;» «Ναι…» απάντησε εκείνη. Η καρδιά του μωρού μας είχε σταματήσει και όπως μας σόκαρε με την είσοδό του στην ζωή μας, έτσι μας σόκαρε και με την έξοδο» (δείτε εδώ τη συνέχεια).
