Πώς θα συμφιλιωθείς με το παρελθόν; Ο δρόμος για να προχωρήσεις μπροστά σύμφωνα με τους ειδικούς
Δεν μπορείς να διαγράψεις τις οδυνηρές εμπειρίες, αλλά μπορείς να τις χρησιμοποιήσεις προς όφελός σου
Υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων. Eκείνοι που ο τροχός της τύχης φαίνεται ότι δεν θέλει ποτέ να σταματήσει στο τετράγωνο που κερδίζει, και εκείνοι, οι προνομιούχοι, που είναι απαλλαγμένοι από κάθε κακό. Ωστόσο, όλοι μας (ναι, όλοι), κάποια στιγμή, βιώνουμε δυσκολίες ή περνάμε στιγμές που μας σημαδεύουν ανεπανόρθωτα.
Οι απώλειες, οι προδοσίες ή η απλή εξέλιξη της ζωής μπορεί να μας προκαλέσουν τραύματα που θα μας συνοδεύουν στην πορεία, κάτι που, αν και λογικό, μπορεί μερικές φορές να εμποδίσει την εξέλιξή μας. Η Eva Bach, ειδικός στη συναισθηματική αγωγή, μας εξηγεί πως ό,τι έχει να κάνει με τους πιο στενούς οικογενειακούς δεσμούς και με συναισθηματικά γεγονότα αφήνει πάντα βαθιά ίχνη πάνω μας.
"Τα πάντα καταγράφονται στην μνήμη μας και σε πολύ μικρές ηλικίες καταγράφονται αυτό γίνεται συνήθως ασυνείδητα, δηλαδή με τη μορφή εικόνων, αισθήσεων, αντιλήψεων και διάχυτων διαισθήσεων, που είναι πιο δύσκολο να προσπελαστούν, γιατί περιέχουν έχουν συναισθηματική φόρτιση», και διευκρινίζει ότι το γεγονός ότι μας σημαδεύει με αρνητικό ή θετικό τρόπο εξαρτάται περισσότερο από το πώς συνοδεύεται παρά από τα ίδια τα γεγονότα.
Επιπλέον, προσθέτει, ότι η ανθεκτικότητα είναι επίσης κληρονομική, γεγονός που εξηγεί γιατί μερικοί άνθρωποι υιοθετούν στάσεις υγιούς ζωής και προχωρούν μπροστά παρά τα δυνατά χτυπήματα, ακόμα και ωριμάζοντας μέσα από αυτά, ενώ άλλοι παραμένουν τραυματισμένοι ή παγιδευμένοι σε αυτές τις εμπειρίες. Σκέψου πώς αντιμετωπίζεις το απροσδόκητο στη ζωή μέσα από 8 συμβουλές και ακολούθησε παρόμοιο δρόμο...
Η σημασία της σύνδεσης με προηγούμενες εμπειρίες
Είναι ξεκάθαρο ότι το παρελθόν μας ταξιδεύει μαζί μας και θα ήταν ανόητο να θέλουμε να το ξεφορτωθούμε. Από την άλλη πλευρά, όσοι έχουν υποβληθεί ποτέ σε θεραπεία θα γνωρίζουν ότι το να κοιτάξουμε πίσω βοηθάει να θεραπευθούμε και να προχωρήσουμε μπροστά.
Ωστόσο, είναι εύκολο να μείνουμε κολλημένοι σε αυτά τα οδυνηρά συναισθήματα, ζώντας τα ξανά και ξανά, γι' αυτό ρωτήσαμε την ειδικό σχετικά με τη σημασία της σύνδεσης με τις εμπειρίες που μας έχουν σημαδέψει. Η Eva Bach τονίζει ότι "ένα συναίσθημα του παρελθόντος μπορεί να μας παρουσιαστεί μέσω οποιουδήποτε εξωτερικού ή εσωτερικού ερεθίσματος, μπορεί να επανενεργοποιηθεί από μια μυρωδιά, μια μουσική, ένα τοπίο, ένα άτομο, μια κλήση, ένα WhatsApp"…
"Είναι απαραίτητο να εντοπίσουμε αυτά τα εκκρεμή ζητήματα, να ελέγξουμε τις τρέχουσες επιπτώσεις και τους συντονισμούς τους και να επιστρέψουμε στα συναισθήματα που δεν θα μπορούσαν να εκφραστούν με υγιή τρόπο", εξηγεί, τα οποία συχνά παραμένουν παγιδευμένα με τη μορφή πόνου, θυμού, φόβου, αδυναμίας, απογοήτευσης, νοσταλγίας κ.λπ. Είναι απαραίτητο να πεις "αντίο" στις αρνητικές σκέψεις.
"Όταν υπάρχει κάποιο έντονο ή βαθύ συναίσθημα αυτού του τύπου, το οποίο δεν μπορούσε να ενσωματωθεί, δύο πράγματα μπορεί να συμβούν: Να το θυμόμαστε συχνά ή να το αποφεύγουμε και να υποβιβάζεται στο ασυνείδητο. Και στις δύο περιπτώσεις θα μας κρατήσει παγιδευμένους και για να απελευθερωθούμε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τον βαθμό στον οποίο μας βασανίζει και κυριαρχεί στη ζωή μας".
Μαθαίνοντας να αφήνεσαι
Το "πρέπει να το αφήσεις πίσω" είναι ένα από αυτά που όλοι έχουμε ακούσει κάποια στιγμή στη ζωή μας και μπορεί να το έχουμε πει επίσης. Φαίνεται καλή συμβουλή, αλλά το να το ακούμε σε εκείνες τις στιγμές που νιώθουμε ότι βυθιζόμαστε μπορεί να είναι εντελώς αντιπαραγωγικό, καθώς είναι μια αληθοφάνεια που είναι δύσκολο να εφαρμοστεί. Στη συνέχεια, το συναίσθημα της αγωνίας μεγαλώνει, με αποτέλεσμα να νιώθουμε πλήρεις συναισθημάτων και ανίκανοι να απαλλαγούμε".
Η συμφιλίωση με τις πληγές του παρελθόντος απαιτεί αρκετές διαδικασίες, σύμφωνα με την ειδικό μας, που κυμαίνονται από μια βαθιά και συνειδητή κατανόηση του τι συνέβη, έως μια νέα αφήγηση που τροποποιεί τη συναισθηματική μνήμη που έχουμε συνδέσει μαζί τους. "Κατά βάθος, πρόκειται για την αντικατάσταση των ανησυχητικών, παγιωμένων και δυσπροσαρμοστικών συναισθημάτων με διαυγή και σοφά συναισθήματα, πιο ήρεμα και ευκολότερα στην αντιμετώπιση".
Και οι ιστορίες που λέμε για τους εαυτούς μας και για το τι μας συμβαίνει έχουν μεγάλη δύναμη στη ζωή μας, αν και η Eva Bach τονίζει ότι "αυτό δεν μπορεί να περιοριστεί σε μια γλωσσική ή λεκτική άσκηση, καθώς ένα μεγάλο μέρος του προγραμματισμού και των συναισθηματικών μας αναμνήσεων είναι ασυνείδητα και δεν απενεργοποιούνται μόνο από τη συνείδηση, είναι επίσης απαραίτητη η παρέμβαση σε κάποιο βαθμό σε υποσυνείδητο επίπεδο και αυτό απαιτεί συνήθως ψυχοθεραπευτική προσέγγιση.
Φυσικά, προειδοποιεί ότι η μεταμόρφωση του παρελθόντος δεν είναι εύκολη και δεν θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε εντελώς από αυτό αλλά να το κάνουμε πιο ήπιο και πιο υποφερτό, να γίνει σύμμαχος, πηγή αυτογνωσίας και ζωτικής σημασίας.
"Υπάρχουν κάποια μοτίβα και μια προσωπική ενδοψυχική δομή που δεν αλλάζουν, με τον ίδιο τρόπο που δεν αλλάζει η δομή των οστών, να γίνω δηλαδή ψηλός αν είμαι κοντός, αλλά μπορώ να το κάνω πιο λειτουργικό. Στο σακίδιο της ζωής μας θα συνεχίσουμε να κουβαλάμε ό,τι κουβαλάμε, αλλά μπορούμε να του βάλουμε ρόδες και να το κάνουμε πιο άνετο για εμάς.
