Ο παράδεισος των κυριών: «Η ιστορία έχει happy end για την...» - Σούπερ αποκλειστικό spoil για το τέλος της σειράς
«Ήρθε η ώρα να χαρούν τη ζωή μαζί»
Δεν είναι από τους καλλιτέχνες που φλερτάρουν με τη δημοσιότητα καθώς το ζητούμενό του είναι η κάθε του συνεργασία να αποτελεί για εκείνον πεδίο έμπνευσης και δημιουργίας. Ο λόγος για τον Σωτήρη Ταχτσόγλου, τον οποίο παρακολουθούμε καθημερινά στον «Παράδεισο των κυριών» του ΑLPHA να υποδύεται τον Θωμά, έναν λαϊκό άνθρωπο με καλή καρδιά, που διεκδικεί τη συντροφικότητα και καταφέρνει τελικά να πείσει την αγαπημένη του Σύρμω να συμπορευτούν στη ζωή.
Οι αποκαλύψεις του Σωτήρη Ταχτσόγλου για τον Παράδεισο των κυριών
Στην Κωνσταντίνα Γαρνέλη και το περιοδικό Tv24
Ο «Παράδεισος των κυριών» ετοιμάζεται να κλείσει τηλεοπτικά. Τι αποκομίσατε από αυτό το ταξίδι;
«Αισθάνομαι πραγματικά πολύ τυχερός γι’ αυτό που έγινε. Ηταν μια απίστευτη συνεργασία και ο σκηνοθέτης μας Γιάννης Βασιλειάδης εξαιρετικός. Εχω κάνει πολλές δουλειές στην τηλεόραση, αλλά σπάνια συναντάς τόση κατανόηση, παρατηρητική ματιά και ενασχόληση με τους ρόλους επί της ουσίας. Και οι συνεργάτες ήταν εξίσου καταπληκτικοί όπως και τα συνεργεία. Προ ημερών κάναμε ένα πάρτι και υπήρχε τόσο φιλική και όμορφη διάθεση! Ο “Παράδεισος” θα μου μείνει ως μια ωραία ανάμνηση, όμως όλα τα όμορφα κάποτε τελειώνουν».
Ο Θωμάς, ο χαρακτήρας που υποδύεστε, είναι ένας πολύ καλός και αγνός άνθρωπος.
«Ηταν πολύ βατός για εμένα αυτός ο ήρωας γιατί μεγάλωσα σε χωριό και μάλιστα ο πατέρας μου είχε καφενείο. Μέσα από τον ρόλο θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια καθώς το δέσιμο των ανθρώπων που συναναστρεφόμουν ήταν το ίδιο με αυτό της σειράς. Οι άνθρωποι της επαρχίας, την εποχή που διαδραματίζεται ο “Παράδεισος των κυριών” ήταν απλοί και απονήρευτοι. Επιζητούσαν το μεροκάματο, την αγάπη και τη φιλία. Δυστυχώς αυτό χάθηκε στις μέρες μας, όχι μόνο στην πόλη αλλά και στα χωριά γιατί ερήμωσαν. Θεωρώ ότι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην απότομη αύξηση του βιοτικού επιπέδου κατά τη δεκαετία του ’90 και στην υπερκατανάλωση. Εξαιτίας αυτών οι άνθρωποι έγιναν περισσότερο ατομικιστές. Τότε έπαιρνες κάτι και το είχες για χρόνια. Τώρα δεν προλαβαίνεις να το ευχαριστηθείς και να το χαρείς γιατί σε έχουν πείσει ότι χρειάζεσαι και κάτι άλλο και μπαίνεις σε αυτόν τον φαύλο κύκλο. Εγώ ως παιδί του χωριού έψαχνα να βρω βιβλία και τώρα μπαίνεις στο ίντερνετ κι έχεις όλο τον πλούτο του κόσμου και κολλάς με χαζομάρες στα social media».
Λείπει η ξεγνοιασιά στις μέρες μας, αλλά και οι άνθρωποι που είναι έξω καρδιά.
«Γι’ αυτό και στη σειρά αγαπήθηκε πολύ η παρέα του καφενείου από το κοινό. Γιατί είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι που ενεργούν με γνώμονα το γενικό καλό κι έχουν ως ζητούμενο την ευτυχία τους. Ολοι οι νέοι συνάδελφοι με τους οποίους συνέπραξα στα γυρίσματα ήταν καταπληκτικά παιδιά, με ήθος, νοιάξιμο για τη δουλειά, καλοπροαίρετα και ευγενικά. Βλέποντας τη νέα γενιά είμαι αισιόδοξος για το μέλλον και έχω την ελπίδα ότι οι άνθρωποι θα γινόμαστε όλο και καλύτεροι».
Και ο Θωμάς όμως είναι πολύ καλός και στέκεται στη Σύρμω κερί αναμμένο και πάντα δίπλα της σε ό,τι τον χρειάζεται.
Δείτε επίσης: Ο παράδεισος των κυριών: 4 θάνατοι στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς - Οι τρεις με όπλο ενώ ο ένας από φυσικά αίτια
«Αυτή η σχέση μού θυμίζει έντονα εκείνη της παράστασης “Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας” την οποία και έχω παίξει. Ενας νεαρός τσέλιγκας ήταν ερωτευμένος από παιδί με μια κοπέλα, αλλά τα έφερε έτσι η ζωή και δεν πορεύτηκαν μαζί. Εκείνος δεν παντρεύτηκε καμία άλλη. Οταν ξανασυντήθηκαν μετά από χρόνια ξαναφούντωσε ο έρωτάς τους. Ετσι κι ο Θωμάς αγάπησε τη Σύρμω και τώρα ήρθε η ώρα να χαρούν τη ζωή τους μαζί».
Πάντως η Σύρμω άργησε να το καταλάβει. Τα παιδιά της είχαν υποψιαστεί τα αισθήματα του Θωμά πιο νωρίς.
«Η Σύρμω είχε πολλά στο μυαλό της. Ο πιο ανασταλτικός όμως παράγοντας ήταν η αμηχανία της γιατί δεν ήξερε πώς να το χειριστεί. Ολο αυτό είναι κόντρα στις αντιλήψεις της και στο πώς μεγάλωσε. Μου θυμίζει πολύ τη γιαγιά μου. Ο παππούς μου πέθανε στον εμφύλιο. Ηταν 35 ετών και εκείνη 30 όταν έμεινε χήρα και δεν έβγαλε ποτέ τα μαύρα. Και η Σύρμω έπρεπε να μεγαλώσει τρία παιδιά σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία και να τα προστατεύσει από τη ζούγκλα της Αθήνας. Η προσκόλλησή της ήταν στο ότι θεωρούσε πως δεν δικαιούται πλέον να έχει προσωπική ζωή και ότι πρέπει να κοιτάζει μόνο τα παιδιά της. Αφού τα τακτοποιεί όμως όλα και ο Μεμάς και η Ζαχαρούλα παντρεύονται, πλέον νιώθει ότι έχει κάνει το χρέος της. Εδώ να πω ότι η Γιούλη Τσακαράκη είναι φοβερή ηθοποιός. Την έχω δει και στο θέατρο πόσο μέσα μπαίνει στους ρόλους της και τη θαυμάζω. Είναι και υπέροχος άνθρωπος».
Ως Σύρμω μάς κέρδισε όλους. Πάντως εδώ που τα λέμε η Λίτσα, η συντοπίτισσά της που ήρθε από το χωριό και αποφάσισε να διεκδικήσει τον Θωμά, ήταν ο κινητήριος μοχλός που την ώθησε να αποκαλύψει τα αισθήματά της.
«Εκεί άρχισε να ζηλεύει και πήρε κάποιες αποφάσεις που πριν φοβόταν να αντιμετωπίσει. Τελικά η Σύρμω ήθελε μια μικρή ώθηση και να που της δόθηκε η ευκαιρία».
Θα τους δούμε να παντρεύονται;
«Θα δούμε τα παιδιά της να παντρεύονται και θα εννοηθεί ότι θα παντρευτούν κι εκείνοι εν καιρώ. Η ιστορία έχει happy end για τη Σύρμω, τον Θωμά και όλη την παρέα του καφενείου, όχι όμως και για τους υπόλοιπους χαρακτήρες της σειράς».
Παράλληλα, με τον Αναστάση Κολοβό έχετε ιδρύσει τη θεατρική ομάδα «Ονειρο είναι», με τον οποίο διασκευάσατε και σκηνοθετήσατε το διάσημο έργο του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερί «Μικρός πρίγκιπας» στο «Από μηχανής θέατρο». Θα συνεχίσει και του χρόνου;
«Εχουμε σκοπό να το ξαναπαίξουμε από τον Οκτώβριο. Πήγε πολύ καλά. Η μεικτή αυτή ομάδα είναι συμπεριληπτική (συμμετέχουν καλλιτέχνες με αναπηρία) και ιδρύθηκε με σκοπό αρχικά να φέρει κοντά καλλιτέχνες με αναπηρία μουσικούς, τραγουδιστές, ηθοποιούς, και κατά δεύτερον να αφυπνίσει τον κόσμο στο θέμα της αναπηρίας. Σε ό,τι αφορά την επαφή μου με αυτούς τους ανθρώπους που έχουν αναπηρίες, ήταν σαν να ξεκινάω σε αυτή τη δουλειά από το μηδέν. Ο,τι έμαθα για το πώς να συνεργάζομαι μαζί τους, είναι με δική μου πρωτοβουλία γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει υποδομή. Οι πρόβες με αυτά τα παιδιά έχουν άλλους κώδικες. Είναι σαν να ανακαλύπτεις τον κόσμο από την αρχή. Οταν έρθεις στη θέση του ανθρώπου με αναπηρία, τότε καταλαβαίνεις πολλά που δεν είχες καν διανοηθεί. Το κακό είναι να μην καταλάβεις. Εδώ το θέατρο σε βοηθάει να μπεις στην ψυχή του ανθρώπου και αυτή η κατανόηση είναι λύτρωση».
Το καλοκαίρι θα σας ξαναδούμε επί σκηνής με το σατιρικό δράμα «Μια άλλη Πηνελόπη - Πηνελόπης Οδύσσεια» του Βασίλη Φλώρου.
«Θα πάμε περιοδεία και είναι ένα απίστευτο έργο. Προσπαθεί ν’ ανιχνεύει τον αντίκτυπο του Τρωϊκού πολέμου και των περιπετειών του Οδυσσέα από τη μεριά μιας γυναίκας, της Πηνελόπης. Τι ένιωσε, πώς είδε τη φυγή, την πολύχρονη απουσία και την επιστροφή του Οδυσσέα; Ποια είναι η δική της τοποθέτηση απέναντι στα γεγονότα ως ερωμένης, ως γυναίκας, ως μάνας. “Γιατί να σε περιμένω; Ετσι κάνουν οι άντρες; Εγκαταλείπουν τους ανθρώπους τους και μετά γυρεύουν και τα ρέστα; Πήγα με τους μνηστήρες. Ε και;”. Κάπως έτσι είναι η οπτική της και ξεδιπλώνεται η σχέση δύο ανθρώπων, όχι τόσο κάτω από το βάρος του μύθου όσο κάτω από το βάρος της διαπροσωπικής τους κατάστασης. Είναι μια… αντι-Οδύσσεια που νομίζω ότι έχει πολύ ενδιαφέρον και μάλιστα υπό το πρίσμα της σάτιρας».
