Θοδωρής Κατσαφάδος: Ανατριχιάζει η περιγραφή του θανάτου του αδελφού του - «Είδα μπροστά μου διάσπαρτα κομμάτια...»
Σοκάρουν οι λεπτομέρειες του τραγικού συμβάν
Ο γνωστός ηθοποιός, Θοδωρής Κατσαφάδος, έχει μιλήσει στο παρελθόν για τον τραγικό χαμό του αδελφού του, και έχει εξομολογηθεί ότι τον έχει στιγματίσει και είναι κάτι που ακόμα προσπαθεί να ξεπεράσει. Μάλιστα, σε προηγούμενες δηλώσεις του έχει μιλήσει και για τις τύψεις που νιώθει για τον θάνατο του και είναι κάτι, που κατά τον ίδιο, θα τις κουβαλά μια ζωή (δείτε εδώ τις δηλώσεις του).
Συγκεκριμένα, το συμβάν έγινε πριν από πολλά χρόνια, την Πρωτομαγιά του 1963, όταν ακόμη ο ηθοποιός ήταν 9 χρονών. Την εποχή εκείνη ο αδελφός του ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερος του, και η αφορμή του χαμού του, ήταν μια έκρηξη που δημιουργήθηκε στο σημείο που έπαιζαν.
Η ανατριχιαστική περιγραφή του θανάτου του αδελφού του Θοδωρή Κατσαφάδου
Ο Θοδωρής Κατσαφάδος λοιπόν, μίλησε στην Εφημερίδα On Time, για όλα όσα έζησε την στιγμή που ο αδελφός του πέθανε, τα οποία, μοιάζουν με ταινία φρίκης:
«Ναι. Ακριβώς. Είναι κάτι σοκαριστικό. Ο θάνατος είναι φυσιολογικός, ο τεμαχισμός δεν είναι. Μάλιστα, ο διαμελισμός του σώματος ενός δικού σου ανθρώπου μπροστά σου είναι κάτι που δεν μπορεί ο εγκέφαλος να το διαχειριστεί, πόσω μάλλον εγώ, που ήμουν ένα παιδάκι εννέα ετών, να δω μπροστά μου διάσπαρτα τα κομμάτια του σώματος του αδελφού μου. Ο Παναγιώτης μου ήταν ο προστάτης μου. Ο άγγελος μου. Αυτό είναι κάτι που σε σημαδεύει για όλη σου τη ζωή.
Έγινε την Πρωτομαγιά του ’63, το συζητάμε τώρα και πραγματικά είναι σαν να έγινε χθες. Θυμάμαι κάθε στιγμή. Εκείνο το τελευταίο δευτερόλεπτο που με κοίταξε έξω. Αυτό είναι έξω από τη λογική. Είναι πολύ σκληρό. Πίσω από το ιερό της μικρής εκκλησίας του χωριού, που είναι αφιερωμένη στην Παναγία, παίχτηκε ένα αληθινό δράμα ζωής και θανάτου. Εκεί σε ένα μεγάλο οικόπεδο, ήταν Πρωτομαγιά του 1963, δεν είχαμε σχολείο, στήναμε έναν πάγκο με ζαρζαβατικά και παίζαμε τους μπακάληδες και μέσα σε αυτά τα κονσερβοκούτια με τα οποία παίζαμε – γιατί παιχνίδια δεν είχαμε – βρήκα κι εγώ αυτό το σιδερικό και το χτυπούσαμε πότε εγώ και πότε ο αδελφός μου.
Σώθηκα από τον τοίχο της εκκλησίας. Έστριψα για δευτερόλεπτα. Έγινε η έκρηξη. Ο φοβερός κρότος. Εγώ δεν είχα καταλάβει τι έγινε, ήθελα να πάω πίσω στον αδελφό μου να του πω αυτό που έγινε. Κι αντί να δω τον αδελφό μου, αντίκρισα τα κομμάτια του.»
