Ο Βασίλης Ζούλιας θυμάται την Βουγιουκλάκη: «Στο κρεβάτι με την Αλίκη, για φαντάσου»
Τον υποδέχτηκε στο σπίτι της και του ετοίμασε πρωινό
Σαν σήμερα η Αλίκη Βουγιουκλάκη θα είχε τα γενέθλιά της. Έχουν περάσει 90 χρόνια από όταν γεννήθηκε η αείμνηστη σταρ του ελληνικού κινηματογράφου, με τον Βασίλη Ζούλια να μοιράζεται μια προσωπική τους ιστορία με αυτή την αφορμή.
Ο Βασίλης Ζούλιας θα βοηθούσε στα κοστούμια της ταινίας «Λίγο πιο νωρίς, λίγο πιο αργά», με τον σχεδιαστή να τη συναντά για πρώτη φορά το 1987, στο σπίτι της Αλίκης Βουγιουκλάκη στη Στησιχόρου. Όπως θυμάται, εκείνη μέχρι και αυγά με πατάτες του έφτιαξε, καθώς τον είδε υπερβολικά λεπτό.
Στην ιστορία που έγραψε, στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, ο Βασίλης Ζούλιας θυμάται επίσης και μία στιχομυθία που είχαν με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, λίγο καιρό πριν φύγει από τη ζωή.
Η συνάντηση του Βασίλη Ζούλια με την Αλίκη Βουγιουκλάκη
«Σαν σήμερα έφυγε το Αλικάκι μας… Ήταν καλοκαίρι του 1987 όταν πήρα δρόμο για την Στησιχόρου… Μου άνοιξε η Νότα... Στο χωλ ήταν το πορτραίτο από την Μανταλένα… Εγώ αναστατωμένος… Θα βοηθούσα στα κοστούμια του “Λίγο πιο νωρίς, λίγο πιο αργά” -40 καράτια- και σε λίγο θα συναντούσα την Αλίκη!
Μου λεει η Νότα: “Η κυρία Βουγιουκλάκη θα σας δει στην κρεβατοκάμαρα”. Ήταν σχεδόν 1 και μόλις είχε ξυπνήσει… Μπαίνω διστακτικά και ψαρωμένος, αλλά και με την αυτοπεποίθηση του πολύ καλού στυλίστα που ήμουν τότε… Η Αλίκη με σομόν robe de chambre και ασορτί κομπινεζόν μου γνέφει χτυπώντας το κρεβάτι: “Έλα εδώ που είναι πιο άνετα”…
Στο κρεβάτι με την Αλίκη για φαντάσου… Εννοείται και το κρεβάτι σομόν και τα σεντόνια… Δεν ξέρω, εμένα όλα σομόν μου φαίνονταν τότε… Φεύγοντας, σχεδόν στην πόρτα, μου λέει: “Είναι μεσημέρι, μήπως πεινάς; Είσαι και τόσο αδύνατο βρε παιδάκι μου δεν τρως; Θέλεις πατάτες τηγανητές με αυγά; Έλα, έλα, μην ντρέπεσαι, σε δυο λεπτά θα 'ναι έτοιμα”. Μπαίνω στην κουζίνα, κάθομαι μαγνητισμένος και παρακολουθούσα την Αλίκη να μου καθαρίζει πατάτες… Αξέχαστο πρωινό... One of a kind…
Τελευταία φορά την είδα λίγο πριν φύγει σε ρεβεγιόν της Αγάπης Πολίτη. Της φίλησα τα χέρια και μου λέει: “Χαίρομαι Βασιλάκη μου που είσαι καλά” -μόλις είχα κόψει τα ναρκωτικά- “εγώ πάλι δεν είμαι”. Σε λίγους μήνες έφυγε... Από την καρδιά μου ποτέ!», έγραψε στην ανάρτησή του ο Βασίλης Ζούλιας
