Θρήνος για την Άννα Ανδριανού - «Έφυγε χτες κι ο πλανήτης έγινε φτωχότερος»
«Ήταν το χαμόγελο που μου έδινε δύναμη», δηλώνει η ηθοποιός για το αγαπημένο της πρόσωπο που άφησε την τελευταία του πνοή
Πολύ έντονες και γεμάτες πόνο είναι οι τελευταίες ώρες για την Άννα Ανδριανού, καθώς, όπως ανακοίνωσε μέσα από μία ανάρτησή της στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook, έφυγε από τη ζωή ένα πολύ αγαπημένο της πρόσωπο. Ο λόγος για την κουμπάρα της.
Οι δυο τους πέρα από την συνθήκη αυτή που τις ένωνε, ήταν πολύ καλές φίλες και έχουν ζήσει πολύ όμορφες και δύσκολες στιγμές μαζί. Ήταν η μία στήριγμα για την άλλη και και, μάλιστα, εκείνη ήταν που έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στον γάμο της με τον Γιάννη Βούρο.
Το σπαρακτικό αντίο της Άννας Ανδριανού στην κουμπάρα της
Την αποχαιρέτησε, λοιπόν, δημοσιεύοντας μία κοινή τους φωτογραφία στο προφίλ της και την συνόδευσε με ένα πολύ τρυφερό κείμενο. Αμέσως, πλήθος κόσμου που την ακολουθεί στα social media έσπευσε να δείξει την συμπαράστασή του μέσα από σχόλια κάτω από την ανάρτηση.
«Ήταν το χαμόγελο που μου έδινε δύναμη και θάρρος εδώ και 35 χρόνια. Η καλύτερη φίλη, αδελφή, πνευματική δασκάλα, συντρέχτης σε κάθε δυσκολία, συνοδοιπόρος. Κουμπάρα που ευλόγησε τον γάμο μου και με βοήθησε να τον κάνω αληθινή σχέση. Ό, τι καλό έκανα η έγινα στη ζωή μου το χρωστάω σ' αυτήν. Έφυγε χτες κι ο πλανήτης έγινε φτωχότερος. Κι εγώ έμεινα ένα μικρό ορφανό παιδί χαμένο στο σκοτάδι που εκείνη μου φώτιζε. Λίλα καλό ταξίδι, τώρα θα φωτίσεις τους γαλαξίες...», έγραψε χαρακτηριστικά η ηθοποιός.
Δείτε επίσης: Άννα Αδριανού - Ο πραγματικός λόγος που δεν έκανε παιδιά
Πριν από κάποιους μήνες είχε παραχωρήσει συνέντευξη στο περιοδικό "7 μέρες TV" όπου μιλούσε για όλες τις απώλειες που έχει βιώσει στη ζωή της.
Η ηρωίδα που ερμηνεύεται στη διαδρομή της ήρθε αντιμέτωπη με πάρα πολλούς θανάτους. Το ίδιο έχει συμβεί και σε εσάς, στη δική σας προσωπική πορεία.
Αυτό είναι αλήθεια. Μάλιστα, κάποια στιγμή που η Ουρανία κάνει ένα μνημόσυνο για τη Μαργέτα, λέει στο προσωπικό: «Σας έχω εδώ όλες τις οδηγίες γιατί, δυστυχώς, στη ζωή μου έχω κάνει πολλά μνημόσυνα και ξέρω». Έχει νιώσει την απώλεια στο πετσί της. Εγώ έχω νιώσει την απώλεια του πατέρα μου, του αδελφού μου. Τον αδελφό μου δεν πρόλαβα ούτε να τον θρηνήσω ούτε να τον πενθήσω γιατί η πρώτη ανάγκη που ένιωσα ήταν να στηρίξω τον πατέρα μου, αλλά και τη γυναίκα του, που για μένα επίσης ήταν σαν δεύτερη μάνα.
Πριν από έναν χρόνο έχασα και την Έντα μου. Ήταν μια καταπληκτική ζωγράφος. Είχε πάθει εγκεφαλικό και έφυγε μέσα σε λίγες μέρες. Κάποια στιγμή, σε μια αναλαμπή της, άνοιξε τα μάτια της, μου έπιασε τα χέρια και μου έλεγε μόνο ένα πράγμα: «Αγάπη μου, είσαι η αγάπη μου». Για να είμαι ειλικρινής, αυτές οι σχέσεις, που δεν είναι αίματος, με συγκινούν πάρα πολύ. Κι εγώ προσωπικά είμαι των μη συμβατικών οικογενειών. Δεν έχει σημασία αν ο άλλος είναι αίμα σου ή δεν είναι, όταν υπάρχει ένα ουσιαστικό δέσιμο μεταξύ σας.
Πως διαχειριστήκατε την κατάθλιψη που βιώσατε λόγω της απώλειας του πατέρα σας;
Δύσκολα, τουλάχιστον για δυο χρόνια. Είχα κοντά μου τον Γιάννη και αυτό είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα. Ο Γιάννης είναι από μόνος του όλη μου η οικογένεια μαζί.
