«Είναι συνδυασμένο με την απώλεια του» - Ξέσπασε σε κλάματα η Δέσποινα Βανδή με τη σπάνια εξομολόγηση για τη ζωή της
Ο θάνατος, που τη συγκλόνισε
Το βράδυ της Τρίτης 12/12 η Δέσποινα Βανδή τραγούδησε μεγάλες της επιτυχίες σε μία εκδήλωση, που διοργανώθηκε από τον ραδιοφωνικό σταθμό ΡΥΘΜΟΣ 94.9, Νύχτα με... ΡΥΘΜΟ" (δείτε εδώ τις δηλώσεις της για το τρακ, που είχε).
Ανάμεσα στα κομμάτια, που ερμήνευσε η Βανδή και έφεραν το χειροκρότημα του κοινού ήταν το ''Μέχρι Μάη μήνα', το οποίο, όπως εξήγησε η ίδια της φέρνει ιδιαίτερη συγκίνηση, όταν το τραγουδάει σε εμφανίσεις της.
Με τρεμάμενη φωνή λοιπόν, το ερμήνευσε η τραγουδίστρια, καθώς εξήγησε, πως πρόκειται για ένα κομμάτι, που το έχει συνδυάσει με την απώλεια του πατέρα της και την συναισθηματική κατάσταση, στην οποία βρισκόταν τότε η μητέρα της.
Η συγκίνηση της Δέσποινας Βανδή και τα δάκρυα στα μάτια της
«Με αυτό το κομμάτι, με τα περισσότερα δηλαδή σκέφτομαι πρόσωπα, καταστάσεις, μοιραία συμβαίνει αυτό, αβίαστα. Αυτό το τραγούδι το έχω συνδυάσει με την ψυχολογία της μητέρας μου, που έχασε τον πατέρα μου. Τον χάσαμε πριν πολλά χρόνια. Είναι συνδυασμένο με την απώλεια του μπαμπά και με συγκινεί, γιατί νιώθω, ότι οι συγκεκριμένοι στίχοι συγχρωτίζονται με την ψυχολογία της. Θα προσπαθήσω να μην σκεφτώ τίποτα παρά μόνο τις νότες», είπε η Δέσποινα Βανδή.
Τι δουλειά έκανε η μητέρα της
Η Δέσποινα Βανδή μπορεί να έχει "χτίσει" ένα πολύ μεγάλο όνομα στο χώρο της μουσικής και να έχει δημιουργήσει μια μεγάλη περιουσία, ωστόσο, έζησε αρκετά δύσκολα παιδικά χρόνια. Γεννήθηκε στο Τύμπινγκεν της Γερμανίας στις 22 Ιουλίου 1969, από οικογένεια με ποντιακή καταγωγή. Σε ηλικία 6 ετών, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην Καβάλα, όπου πέρασε τα νεανικά της χρόνια.
«Την αδερφή μου τη βλέπω και σαν μάνα. Έχουμε μεγάλο δέσιμο, αν και έχουμε πολύ διαφορετικές ζωές. Επιστρέφοντας μείναμε έναν χρόνο στο χωριό, στο Χρυσόκαστρο της Καβάλας, όπου και τελείωσα την Α' Δημοτικού. Ήμασταν πάντα οικονομικά στριμωγμένοι. Το διάβασμα και το πανεπιστήμιο ήταν το διαβατήριό μου για να φύγω από μια πόλη που ένιωθα ότι δεν με χωρούσε», είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξη της.
Μέχρι την ηλικία των πέντε την μεγάλωνε η μεγαλύτερη κατά 14 χρόνια αδερφή της Σοφία, αφού οι γονείς της ήταν εργάτες σε εργοστάσιο.
Αναφορικά με τους γονείς της είχε πει: «Ήταν παλαιών αρχών. Η κόρη έπρεπε να ξέρει να κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού, να μαγειρεύει και να πλέκει. Οι άλλοι έβγαιναν να παίξουν και δεν με άφηνε να πάω, αν δεν τελείωνα το κέντημα. Έχω ακόμη το πρώτο μου κέντημα μέχρι σήμερα. Πέρασαν πολλά χρόνια για να τα εκτιμήσω όλα αυτά. Και σήμερα αν με αφήσεις μόνη μου, μπορώ να κάνω τα πάντα. Δεν θα πελαγώσω».
