Πηνελόπη Πιτσούλη: Η αφοπλιστική συνέντευξή της στο YOU - «Είχα 2-3 αποβολές άρα...»
«Δυο φορές μου έλαχε "στραβάδι" στη δουλειά...»
Σε αφοπλίζει από την πρώτη στιγμή της κουβέντας, με μία σπάνια ειλικρίνεια και έναν χειμαρρώδη λόγο, που σε κρατάει ταυτόχρονα σε εγρήγορση για την επόμενη ατάκα της. Η Πηνελόπη Πιτσούλη, η «Ιλαρία» από τους «Πανθέους», ξεδιπλώνει τη ζωή της στο YOU, ξεκινώντας από μία εποχή γεμάτη αγνότητα, ενώ δηλώνει περήφανη για την οικογένεια που δημιούργησε με τον θεατρικό συγγραφέα Γιώργο Χασάπογλου, και μετράει μέχρι σήμερα δύο παιδιά και πέντε εγγόνια. Με τον γιο της Άγγελο συναντιόνται άλλωστε σε τακτική βάση στα γυρίσματα...
Είναι πραγματική απόλαυση να συζητάς μαζί της επί παντός επιστητού. Πέρα από τη σειρά που συμμετέχει, όπου περιγράφει ξεκαρδιστικά στιγμιότυπα με τον γιο της Άγγελο Χασάπογλου και τις... κόντρες τους για τις σκηνές, μπορεί να θυμηθεί στιγμές απ' όταν μεγάλωνε τα παιδιά της, αλλά και απ' όταν μεγάλωνε η ίδια.
Η συνέντευξη της κα. Πηνελόπης στο YOU
Θέλω να μου μιλήσετε για τα παιδικά σας χρόνια...
Ήμασταν μία οικογένεια με τέσσερα κορίτσια, πέρα απ' τη μαμά. Όταν γεννήθηκε και η τέταρτη έλεγαν στον μπαμπά μου «Πάλι κορίτσι βρε Κυριάκο». Και τους απαντούσε εκείνος: «Eίμαι απ' την Πόλη, Πασάς με το χαρέμι μου»! (γέλια) Δεν είχε τέτοια θέματα ο μπαμπάς μου, εδώ όταν γεννήθηκε ο πρώτος εγγονός του, δεν πήρε το όνομά του, περίμενε μέχρι τον δεύτερο. Κι εγώ όταν έκανα τον γιο μου, του είπα «Μπαμπά, δεν μου αρέσει το όνομά σου, θα του δώσω το όνομα της μαμάς» -Αγγελική την έλεγαν. Και μου απαντάει: «Ούτε εμένα μ' αρέσει, μην το αδικήσεις το παιδί». Είχε αδυναμία στην κόρη μου, γιατί είχε μάθει να νταντεύει κορίτσια. Τα αγόρια τα έστελνε στις μανάδες τους!
Επειδή ήταν από την Πόλη, είχε ζήσει τον διωγμό;
Έφυγε από την Πόλη όταν ήταν 13-14 ετών, αλλά δεν μου μίλησε ποτέ γι' αυτό, πώς έφυγαν και πώς βρέθηκαν εδώ. Μάλλον δεν ήθελε να μας στενοχωρήσει.
Θέλατε από μικρή να γίνετε ηθοποιός;
Το ήθελε ο μπαμπάς. Ήταν δημόσιος υπάλληλος, αλλά είχε μεγάλο μεράκι με το θέατρο, σε κάθε άδειά του έφτιαχνε παραστάσεις, όπως η «Γκόλφω», «Οι Δύο Ορφανές», «Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας», ήταν και εκπληκτικός καραγκιοζοπαίκτης. Μας έπαιρνε η μαμά μου στις κουίντες και μου έλεγε ότι υπήρχαν συγκεκριμένες ατάκες που με έπαιρνε ο ύπνος. (γελάει) Οι δύο πρώτες κόρες του, όταν μεγάλωσαν, του ξεκαθάρισαν ότι δεν πρόκειται να ασχοληθούν με την υποκριτική. Και κάνει την τρίτη -εγώ είμαι αυτή- η οποία ήταν σαμιαμίδι, αλλά μες στο νεύρο και τη ζωηράδα. Κάποια στιγμή που έφτιαχνε τον κήπο του στην Καλλικράτεια, όπου κάναμε τις διακοπές μας, και έπαιζε το ραδιόφωνο της μαμάς, το τραγούδι «Κοίτα κορμί, κοίτα ομορφιά», πετάω το τσαπάκι που μου είχε δώσει να σκαλίζω, ανεβαίνω σε ένα τραπέζι και αρχίζω να χορεύω. Τότε λέει ο πατέρας μου: «Αγγελικούλα, ήρθε αυτή που θα κάνω θεατρίνα! Δόξα τω Θεώ, το 'ξερα»! Μου μπόλιασε το μικρόβιο του ηθοποιού, και πήρα τη χάρη του. Αλλά όταν τους είπα ότι θα πάω σε δραματική σχολή, η μαμά μου ζήτησε να περάσω πρώτα σε Πανεπιστήμιο, με το «έτσι θέλω»!
Nομίζω ότι από τη μητέρα σας πήρατε το... ταπεραμέντο!
Ναι, και ήταν σοφή γυναίκα. Πολλά πράγματα που έλεγε τότε τα περνάγαμε στο ντούκου, τώρα τα βλέπω μπροστά μου και λέω πόσο δίκιο είχε... Βέβαια έμεναν στο πίσω μέρος του μυαλού μας, και μετά έβγαιναν στην επιφάνεια, γι' αυτό γίναμε σωστοί άνθρωποι και φτιάξαμε καλές οικογένειες -εγώ είμαι 57 χρόνια παντρεμένη.
Σας έδωσαν οι γονείς σας κάποια συμβουλή, την οποία κρατάτε ως φυλακτό;
Αυτό που έλεγε πάντα η μαμά μου, σαν αρχή στη ζωή μου, ήταν: «Είδες; Δεν είδα. Ξέρεις; Δεν ξέρω. Άκουσες; Δεν άκουσα. Για να μην είσαι ποτέ μπλεγμένη και να μην αδικήσεις κανέναν». Αλλά δεν ήθελε να μας μπολιάσει με ηττοπάθεια, έλεγε παράλληλα: «Όταν σας αδικούν, να κάνετε διάλογο, αν δεν παίρνουν από λόγια, δώστε και μια καρπαζιά. Οι άνθρωποι εξηγούνται, δεν παρεξηγούνται». Έτσι ήταν η μαμά, έτσι έγινα κι εγώ. Πάντως ενώ είμαστε τέσσερα κορίτσια, η καθεμιά έχει τον χαρακτήρα της.
Στην καριέρα σας υπάρχουν στιγμές που θέλετε να ξεχάσετε;
Ναι, και τις ξέχασα, γι' αυτό δεν θα σου τις πω. (γελάει) Αν δεν κάνεις delete στα άσχημα, δεν γίνεται κιόλας. Δύο φορές μου έλαχε «στραβάδι», που λέμε, το ξεπέρασα κυριλέ, έβαλα Χ και τελείωσε. Δεν βαριέσαι, να 'ναι καλά και οι δύο, ήταν μία «κυρία» και ένας «κύριος»... Αυτές είναι αδυναμίες ανθρώπων, που θέλουν κάπου να ξεσπάσουν. Δεν μου έκαναν κανένα μεγάλο κακό, απλά μου έκαναν λίγο δύσκολη τη ζωή. Είμαστε σε έναν ανταγωνιστικό και απαιτητικό χώρο, όπου συμβαίνουν καλά και άσχημα, αρκεί τα τελευταία να μην είναι ακραία... καιρικά φαινόμενα.
Κάνετε ωστόσο ένα επάγγελμα, το οποίο έχει πολλά «ακραία καιρικά φαινόμενα»: Εγωισμούς, τσακωμούς...
Ναι, αλλά είχα τον αντίποδα που λέγεται «Γιωργάκης», τον άντρα μου. Ήξερα πόσο με αγαπάει και πόσο με νοιάζεται, ήταν ο φιλαράκος μου. Του έλεγα τι συνέβαινε στη δουλειά και μου έδινε ηρεμία, ισορροπία. Όταν επέστρεφα στο σπίτι δεν θυμόμουν τίποτα πια, την επομένη επέστρεφα με πολλή χαρά στη δουλειά μου, γιατί ήξερα ότι με περιμένει ο Γιωργάκης μου και όλα ήταν μια χαρά. Μόνο που οριοθέτησα τα πράγματα και είπα ότι είναι πρώτα η οικογένειά μου, ο Γιώργος, η Σάννυ και ο Άγγελος, και μετά η δουλειά μου. Θα μπορούσα να είχα κάνει μια πολύ μεγαλύτερη καριέρα, αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω κάτι εις βάρος της οικογένειάς μου. Δεν μετανιώνω καθόλου γιατί έκανα δύο υπέροχα παιδιά, που μου έκαναν πέντε υπέροχα εγγόνια. Είδαμε και αυτές που έκαναν μεγάλες καριέρες και μετά έμειναν μόνες... Τα νιάτα περνάνε ωραία και γρήγορα, τα γηρατειά είναι σε slow motion και έχουν προβλήματα...
Ήταν κεραυνοβόλος ο έρωτας με τον σύζυγό σας στα 18. Παραμένει το ίδιο δυνατός μετά από 57 χρόνια γάμου;
Ο έρωτας γίνεται αγάπη στην πορεία, και αυτό είναι ακόμα πιο σπουδαίο. Ο έρωτας πάει κι έρχεται, κυλάει σαν ποταμός και γίνεται καταρράκτης, όμως η αγάπη είναι άλλο πράγμα, τελικά είναι εκείνο που αξίζει κιόλας.
Επειδή συνεργαστήκατε με τον άντρα σας, τον σεναριογράφο Γιώργο Χασάπογλου, είχατε ακούσει σχόλια του τύπου: «Την έφερε επειδή είναι γυναίκα του»;
Όχι, γιατί την πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε με τον Γιώργο κάναμε δική μας δουλειά. Είχε γράψει τότε τους «Κουραμπιέδες», ένα διαχρονικό έργο που παίζεται μέχρι τώρα, κι επειδή κάναμε παρέα με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και την γυναίκα του, την Ράια Μουζενίδου, φτιάξαμε δικό μας θίασο, βρήκαμε το θέατρο «Εντροπία» στον Λυκαβηττό και εκεί πήραν τα κάρβουνα... φωτιά, είχα ταλέντο και τους άρεσα. Όταν ξανασυναντηθήκαμε τον Γιώργο στο υπόγειο του Κουν, που παίζαμε τη «Ροζ κωμωδία», θυμάμαι ότι ανακατευόταν, και του έλεγα «Δεν θα ξανάρθεις στις πρόβες, διότι όταν κάνεις παρατηρήσεις στους συναδέλφους μου είναι σαν να σου το 'χω πει εγώ, κι εκτίθεμαι. Δεν θέλω να βλέπουν με μισό μάτι». Ήμουν πάντα καλή συνάδελφος, έπαιρνα το μέρος των ηθοποιών, γι' αυτό και το ΣΕΗ πολλές φορές με έβαζε αντιπρόσωπό του.
Όταν στην πορεία γίνατε μητέρα, αφήσατε ποτέ πίσω τα παιδιά σας, επειδή έπρεπε να δουλέψετε;
Είχαμε βάρδιες με τον Γιώργο. Όποτε είχα γύρισμα, έλεγα στον διευθυντή παραγωγής να με αφήνει στο break, για να πάρω τα παιδιά απ' το σχολείο και να τα πάω στο σπίτι. Οι «καλοί» συνάδελφοι τότε έλεγαν: «Σκέψου να γίνει και μεγάλη πρωταγωνίστρια, τι θα τραβήξουμε»... Συνήθως τότε τα πρόσεχαν οι γειτόνισσες, ενώ στις πέντε που επέστρεφε ο Γιώργος, αναλάμβανε εκείνος.
Όταν παντρεύτηκε ο γιος σας, πώς είδατε τη νύφη σας;
Είναι μια εξαιρετική μάνα η Βιβή μου, αγαπάει πολύ τον Άγγελο και της παραχωρώ την αγάπη μου, γιατί της αξίζει. Το κακό με την νύφη και την πεθερά είναι ότι η πρώτη διεκδικεί μία πολύ μεγάλη αγάπη και η δεύτερη φοβάται ότι θα την χάσει. Μα είναι άλλου είδους αγάπη που έχει το παιδί για την μάνα και άλλη για τη γυναίκα του, δεν συγκρίνονται.
Με τι ασχολείται η εγγονή σας;
Είναι στη Θεατρολογία του ΕΚΠΑ, και τώρα που παίρνει το πτυχίο της, μου λέει: «Γιαγιά, θέλω να πω σε μια δραματική σχολή γιατί μου αρέσει το θέατρο», και πήγε στη Σχολή Θεοδοσιάδη. Όταν μου ζήτησε να την προετοιμάσω για τις εξετάσεις, της απάντησα: «Άλλο ηθοποιός, άλλο δάσκαλος. Δεν μπορώ να σου μεταδώσω αυτό που μπορεί να θέλουν». Γι' αυτό βρήκαμε έναν άνθρωπο για να την προετοιμάσει.
Αλλά της δώσατε την ευχή σας;
Βεβαίως, και είμαι δίπλα της σε ό,τι θέλει. Μου έφερε ένα βιντεάκι της από τις εξετάσεις και βλέπω ότι «τα λέει». Καλά κάνει και το παλεύει, σ' έναν χώρο όπου δεν υπάρχει αξιοκρατία και δικαιοσύνη. Πρέπει να έχεις πάντα τις κεραίες σου τεντωμένες και ένα ζευγάρι μάτια στην πλάτη.
Εσείς συναντήσατε τέτοια φαινόμενα;
Έβλεπα τι συνέβαινε γύρω μου ή μου τα έλεγαν, αλλά δεν με ενδιέφερε. Αυτοί που ανακατεύονται με όλα, το έχουν σπουδάσει αυτό, είναι ξεχωριστή Τέχνη και στάση ζωής, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το χαρακτηρίσω. Προσωπικά έχω την τύχη να είμαι μια χαρά, να βλέπω τα εγγόνια μου να μεγαλώνουν και να τρανεύουν, και φυσικά έχω δουλειά... Γιατί καλή η οικογένεια, αλλά αν με μαντρώσεις μέσα, θα τρελαθώ, θα μου φύγει το τσερβέλο!
Στους «Πανθέους» συνεργάζεστε με τον γιο σας, τον Άγγελο Χασάπογλου που υπογράφει το σενάριο με την Γιάννα Κανελλοπούλου. Υπάρχουν δύσκολες στιγμές μεταξύ σας;
Και στον «Πλάτανο» συνεργαζόμουν με τον Άγγελο για έναν χρόνο, εκείνος έφυγε και έμεινα εγώ. Αλλά ουδεμία επαφή και σχέση έχουμε, σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Πάνω στο κείμενο δεν σηκώνει κουβέντα, μου κάνει και παρατηρήσεις. (γελάει) Ούτε θέλει να του λέω τι γίνεται στη δουλειά μας, αν κι εκεί είναι όλα καλά, τα τελευταία τέσσερα χρόνια περνάω ζάχαρη από συνεργείο, σκηνοθέτες, συναδέλφους...
Δείτε επίσης: Οι δυσκολίες που ξεπέρασε και η μάχη με τα κιλά - Η Καλομοίρα "σπάει" πρώτη φορά την σιωπή της στο YOU
Η πρόταση για τους «Πανθέους» πώς προέκυψε;
Υπήρχε ο ρόλος μιας γραίας, της Ιλαρίας που είναι η οικονόμος και κουβερνάντα των παιδιών, οπότε σκέφτηκαν εμένα. Με τον Γιάννη Καραγιάννη συνεργαζόμασταν τα τελευταία τρία χρόνια, ενώ και ο ΣΚΑΪ δέχτηκε μετά χαράς.
Είχατε δει το παλιό σίριαλ;
Όχι, γιατί τότε έκανα θέατρο, γυρίσματα και γύριζα αργά, δεν είχα χρόνο. Τότε δεν υπήρχε και τρόπος να το δούμε σε ριπλέι. Δεν θέλω να επηρεαστώ βέβαια. Η Ιλαρία στους «Πανθέους» είχε μικρότερο ρόλο, αλλά μην νομίζεις ότι σε αυτό βοήθησε ο γιος μου. Η Γιάννα Κανελλοπούλου είναι εκείνη που λέει: «Εδώ δεν πρέπει να βάλουμε και την Ιλάρια» κι εκείνος ρωτάει: «Είναι απαραίτητο;» (γέλια)
Εκείνη τη στιγμή δεν του λέτε: «Όταν σε γέννησα ήμουν απαραίτητη;»
(γελάει) Σκέψου ότι έλεγα στον άντρα μου: «Κάναμε ένα παιδί, φτάνει». Επειδή είχα 2-3 αποβολές πριν την κόρη μου, σκεφτόμουν ότι αξιωθήκαμε και κάναμε ένα παιδί, της βγάλαμε το όνομα της πεθεράς μου, που ήταν ένας άγγελος, οπότε στοπ καρέ -δεν έχει άλλο. Ο Γιώργος ήθελε παιδιά, εγώ όχι. Μέχρι δύο έλεγα ότι το κουλαντρίζω και βρέθηκα με εφτά: Δύο τα παιδιά μου και πέντε τα εγγόνια μου -είναι ίδιος ο καημός, η αγωνία και η προστασία! Να 'ναι καλά όλοι τους κι εγώ να τους χαίρομαι.
Στα γυρίσματα πώς είναι το κλίμα με τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές;
Υπέροχο, γελάμε και ο ένας προσέχει τον άλλον. Δεν το λέω επειδή πρέπει, είναι όλα πολύ όμορφα, όπως ήταν και στον «Πλάτανο». Έχουμε ένα καταπληκτικό καστ, λες και ο καθένας ήταν πρώην «Πανθέος». Πέρα απ' τους ηθοποιούς είναι πολύ προσεγμένα και τα σκηνικά, όταν μπήκα στο αρχοντικό έμεινα εμβρόντητη, πρόσεξαν την κάθε λεπτομέρεια ακόμα και στα έπιπλα.
Θεατρικά τι ετοιμάζετε;
Τίποτα, δεν θέλω ούτε να βλέπω θέατρο πια, όχι να παίζω. Έγκωσα, δεν μπορώ άλλο, είναι σκλαβιά μεγάλη όταν το έχεις κάνει για πάνω από 30 χρόνια. Όταν ξεκίνησα είχαμε ρεπό μόνο τη Δευτέρα, και όλες τις υπόλοιπες μέρες ανεβάζαμε διπλές παραστάσεις, έφαγα όλο το πακέτο, μέχρι που είπα «Τέρμα». Και τα «μπράβο» μου πήρα, και τα «ζήτω», και τα βραβεία... Γενικά αν μου αρέσει κάποιος ρόλος, μπορεί να τον κάνω, αλλά αυτή τη στιγμή που με ρωτάς, δεν θέλω.
Τι θυμάστε από τη συνεργασία σας με τον Μιχάλη Ρέππα και τον Θανάση Παπαθανασίου;
Είναι οι αγαπημένοι μου και είμαι η αγαπημένη τους. Μπορεί να μην υπάρχει ρόλος, αλλά θα φτιάξουν μια σκηνή, ώστε να κάνω ένα πέρασμα. Στους «Συμπεθέρους απ' τα Τίρανα», για παράδειγμα, δεν υπήρχε η θεία που υποδύθηκα στο θεατρικό έργο, αλλά ήθελαν να με βάλουν για δέκα επεισόδια. Την επόμενη χρονιά ξεθάρρεψαν και ήμουν σε όλα. (γελάει) Έχουμε αλληλοεκτίμηση, θαυμασμό και αγάπη.
Περισσότερα στο τεύχος YOU που κυκλοφορεί
