Σκηνές θλίψης στο τελευταίο αντίο του Γιάννη Ιωαννίδη - ''Έσπασε'' μπροστά στις κάμερες ο Νίκος Γκάλης

Την Πέμπτη (5/10) έγινε στην Αθήνα η επιμνημόσυνη δέησή για τον Γιάννη Ιωαννίδη με πλήθος κόσμου να αποχαιρετά τον μεγάλο προπονητή, καθώς η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή (6/10) στην Θεσσαλονίκη, σε οικογενειακό τάφο.

Από νωρίς την Παρασκευή (6/10) συγκεντρώθηκε κόσμος, που θαύμαζε τον προπονητή στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο με την κάμερα του T-live να εξασφαλίζει πλάνα και δηλώσεις, όπως αυτές του Νίκου Γκάλη.

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Survivor spoiler 16/9: Ποιοι κερδίζουν το πρώτο έπαθλο - Τίγρεις ή αετοί;

Δείτε επίσης: Υποβασταζόμενη η σύζυγος του Γιάννη Ιωαννίδη, Γιούλα, στην επιμνημόσυνη δέησή του

Ο μεγάλος θρύλος του μπάσκετ είχε μια πολύ δεμένη σχέση με τον Ιωαννίδη κάτι, που φάνηκε μέσα από τα συγκινητικά του λόγια, αλλά και από τα βουρκωμένα του μάτια μόλις κατέφθασε η σορός του.

Η συγκίνηση του Νίκου Γκάλη στο τελευταίο αντίο του Γιάννη Ιωαννίδη

«Έχω πολύ μεγάλη συγκίνηση για όλο τον αθλητικό κόσμο. Αν μπορούσα εγώ να χαρακτηρίσω τον Γιάννη Ιωαννίδη με μία κουβέντα, θα έλεγα ότι είναι άνδρας, ό,τι είχε να σου πει το έλεγε απευθείας στο πρόσωπό σου, είχε όραμα από μικρό παιδί να κάνει τον Άρη μεγάλη ομάδα και τα κατάφερε. Ανδρωθήκαμε μαζί, σαν μεγάλο αδελφό τον είχα. Έβαζε την ομάδα πιο πάνω και από τον εαυτό του, ήταν σπουδαίος άνθρωπος. Είναι δύσκολη ημέρα και πιστεύω για όλον τον κόσμο και θα ήθελα να ευχηθώ συλλυπητήρια στην οικογένειά του», είπε ο Νίκος Γκάλης.

Ο επικήδειος λόγος της κόρης του Ιωαννίδη

«Αγαπημένε μου πατέρα, λατρεμένε μπαμπά μου...

Στέκομαι εδώ σήμερα και σε κοιτώ την ώρα που μπαρκάρεις για το τελευταίο σου ταξίδι.

Και δεν είμαι μόνη μου, εδώ είναι όλοι για να σου πούμε το τελευταίο αντίο, να σου φωνάξουμε σιωπηλά πόσο σε αγαπάμε και τι σήμαινες, τι θα σημαίνεις πάντοτε για την οικογένεια σου, για το μπάσκετ, για τον αθλητισμό, για ολόκληρη την Ελλάδα...

Έφυγες νωρίς και άδοξα μπαμπά. Έφυγες αλλά πάλεψες με γενναιότητα, όπως το έκανες σε όλη σου τη ζωή.

Στάθηκες στις επάλξεις, πολέμαγες σαν θηρίο, δεν φοβόσουν κανέναν και τίποτε, ήσουν γεννημένος νικητής και ατρόμητος.

Και τώρα που σε αποχαιρετάμε, πάλι αγέρωχο σε βλέπω μπροστά μου...

Δάκρυα αυλακώνουν τα πρόσωπα μας, σήμερα που σού λέμε το αντίο, αλλά υπάρχει και ο αντίλογος, η παρηγοριά. Θρηνούμε που σε χάσαμε, μα χαιρόμαστε κιόλας επειδή ζήσαμε μαζί σου, μεγαλώσαμε μαζί σου, βαδίσαμε στις στράτες που χάραξες, ακολουθήσαμε τις οδηγίες που μας έδινες.

Πάντοτε ζητούσες να σε προσφωνούν coach και τίποτε άλλο.

Coachάρα μου, θα σου πω κάτι. Το παιχνίδι δεν τελείωσε, απλώς πήρες ένα time out για να το συνεχίσεις στα επουράνια γήπεδα, περνώντας στην αθανασία.

Ένα τραγούδι της αγαπημένης σου, Μαρινέλλας λέει

"Καμιά φορά λέω να αλλάξω ουρανό μα δεν, μα δεν, μα δεν υπάρχουν δρόμοι".

Εσύ όμως μπαμπά μου τους βρήκες αυτούς τους δρόμους...», είπε.