«Έχω διαλυθεί! Μου λες αυτή τη στιγμή ότι με βλέπεις πως χαμογελάω...» - Ρίγη συγκίνησης στο Πρωινό με την εξομολόγηση της Ελένης Ράντου
«Εχω ζήσει ένα καλοκαίρι το οποίο ήταν θρίλερ»
Καλεσμένη στην εκπομπή Πρωινό στον ΑΝΤ1 βρέθηκε σήμερα Δευτέρα 1/10 η Ελένη Ράντου, η οποία είχε μια όμορφη και συγκινητική συζήτηση με τον Γιώργο Λιάγκα. Στην αρχή ωστόσο της συζήτησης τους, αναφέρθηκε στο θέμα της άνοιας.
Φέτος η ηθοποιός πέρασε ένα δύσκολο καλοκαίρι. Η μητέρα της έχει διαγνωστεί με άνοια και σε συνέντευξη της είχε αποκαλύψει ότι πλέον την αναγνωρίζει περισσότερο μέσα από τον ρόλο της ως "Ελένη Βλαχάκη" στη σειρά "Κωνσταντίνου και Ελένης".
Καθισμένη λοιπόν στο πλατό, αναφέρθηκε στις πολύ δύσκολες στιγμές που βίωσε - τις οποίες εξομολογήθηκε και σε ανάρτηση της - καθώς το να φροντίζει έναν άνθρωπο σε τέτοια κατάσταση "κοστίζει απίστευτα σε χρόνο, σε πόνο και χρήμα".
Η συγκινητική εξομολόγηση της Ελένης Ράντου
«Το θέμα της άνοιας είναι τεράστιο. Παραλύει ολόκληρο το περιβάλλον. Εγώ, από την ώρα που άρχισε η περιπέτεια της μητέρας μου, έχω παραλύσει ολόκληρο το περιβάλλον μου. Για να φροντίσεις ένα τέτοιο άτομο δεν υπάρχει όχι καμία βοήθεια, δεν ξέρεις από πού να το πιάσεις. Αυτό ακινητοποιεί τα πάντα».
«Επίσης, η παραδοξότητα που συμβαίνει σε ένα άτομο, αρχίζει και μεταδίδεται παντού. Δηλαδή, έχω φτιάξει ένα πολύ τρελό σύμπαν για να μπορέσω να φροντίσω ένα άτομο το οποίο πάσχει από άνοια. Και σε επηρεάζει και σε παραλύει και πραγματικά κοστίζει απίστευτα σε χρόνο, σε πόνο και χρήμα, που δεν μπορούν να το υποστηρίξουν πάρα πολλοί άνθρωποι. Είσαι πολύ μόνος σου. Είσαι σαν να είναι στην Ελλάδα με αυτή την ασθένεια».
Λυγίζεις. Έχω λίγο διαλυθεί. Μου λες αυτή τη στιγμή ότι με βλέπεις ότι χαμογελάω και μου φαίνεται περίεργο, γιατί έχω ζήσει ένα καλοκαίρι το οποίο ήταν θρίλερ. Το να φροντίζεις έναν άνθρωπο με άνοια είναι σαν να ζεις ένα θρίλερ καθημερινά, με την ένταση που να μην ξέρεις πότε θα σου κοπεί η ανάσα. Τρομακτική ασθένεια, συμβαίνει πια σε πάρα πολύ κόσμο, δεν υπάρχει καμία πρόοδος της επιστήμης πάνω σε αυτό, σηκώνουν όλοι τα χέρια ψηλά, είσαι αβοήθητος και είσαι αβοήθητος και από οποιαδήποτε μέρνημνα, δεν υπάρχει καν χώρος να υποδεχτεί αυτά τα άτομα».
