«Δεν ξέρω αν η Ελένη Φουρέιρα...» - Η Ρούλα Πατεράκη "σταυρώνει" την εγκυμονούσα τραγουδίστρια
Αναφέρθηκε και στο παρελθόν του Σάκη Ρουβά
Η Ελένη Φουρέιρα διανύει την πιο όμορφη περίοδο της ζωής της αφού σε λίγους μήνες θα φέρει στον κόσμο το πρώτο της παιδάκι (δείτε εδώ το φύλο του μωρού) με τον επί χρόνια σύντροφό της, Αλμπέρτο Μποτία.
Μετά την είδηση της εγκυμοσύνης, που πρώτο σας είχε αποκαλύψει μήνες τώρα το Youweekly.gr, το όνομα της τραγουδίστριας βρίσκεται στο επίκεντρο κι όπως είναι λογικό πολλοί την σχολιάζουν. Η ηθοποιός Ρούλα Πατεράκη, λοιπόν, παραχώρησε συνέντευξη στο Mega Καλημέρα και τον Κώστα Τσουρό και μεταξύ άλλων μίλησε και για την περίοδο που είχε την Ελένη μαθήτρια.
Οι δηλώσεις της Ρούλας Πατεράκη
«Η Ελένη Φουρέιρα ήρθε 3-4 φορές για σεμινάριο, με είδε, την είδα. Πολλοί έρχονται. Ο Ρουβάς πιστεύω ότι έχει προσόντα για ηθοποιός, έτυχε να δουλέψω μαζί του. Για τη Φουρέιρα δεν μπορώ να πω τίποτα, ήρθε κάποιες φορές ως μαθήτρια, οπότε δεν μπορώ να ξέρω αν έχει ταλέντο», ανέφερε η Ρούλα Πατεράκη.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε και στη σχέση της με το θέατρο αλλά και τον πόλεμο που έχει δεχθεί όλα αυτά τα χρόνια από τις γυναίκες και μία μερίδα ομοφυλόφιλων.
«Δεν παίρνω πια χαρά από το θέατρο. Το θέατρο και με βαριέται και το βαριέμαι και μ’ αγαπάει και δεν μ’ αγαπάει. Είναι λίγο-πολύ σαν συνηθισμένος έρωτας που έχει πάψει να είναι θελκτικός» δηλώνει η Ρούλα Πατεράκη και πρόσθεσε: «Με κουράζει ο κόσμος και δε μπορώ να έχω πάντα φίλους ηθοποιούς. Ούτε κι εκείνοι με θεωρούν πάντα φίλη τους».
«Όλα αυτά τα χρόνια δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να με πολεμούν. Δεν ξέρω γιατί. Με τους άντρες δεν είχα ιδιαίτερα προβλήματα. Με το γυναικείο λόμπι και το λόμπι των ομοφυλοφίλων είχα προβλήματα» αποκάλυψε χαρακτηριστικά η ηθοποιός.
Ποια είναι η Ρούλα Πατεράκη
Ιδρυτικό μέλος του Θεατρικού Εργαστηρίου Θεσσαλονίκης, ίδρυσε η ίδια κατόπιν την Επιθεώρηση Δραματικής Τέχνης (1978-1985), μια διπλή δομή Δραματικής Σχολής και Επαγγελματικού Θιάσου στη Θεσσαλονίκη, όπου σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε σε έργα των Στόππαρντ, Μπέκετ, Μπρεχτ, Ίψεν κ.ά. Παράλληλα, δίδαξε στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης της Επιθεώρησης.
Το 1990, ίδρυσε το Δραματικό Θέατρο «Ρούλα Πατεράκη» με έδρα την Αθήνα και ανέβασε έργα μεγάλων κλασικών αλλά και σύγχρονων συγγραφέων (Ζενέ, Στρίντμπεργκ, Κέιν, Προυστ, Μπέρνχαρντ, Μ. Φάις, Δ. Δημητριάδη, Γ. Πάνου, Γ. Βέλτσου κ.ά.), σε μερικά από τα οποία επίσης πρωταγωνίστησε.
Έχει εργαστεί ως ηθοποιός σε πολλούς θιάσους ερμηνεύοντας, μεταξύ άλλων, πρωταγωνιστικούς ρόλους, όπως τη Ρεβέκκα Βεστ στο Ρόσμερσχολμ του Ίψεν, σε σκηνοθεσία Α. Αντύπα, τη Μαργαρίτα Γκωτιέ στην Κυρία με τις καμέλιες του Α. Δουμά, σε σκηνοθεσία Π. Ζούλια ή τη Μόλλυ Μπλουμ στο ομώνυμο έργο του Τζαίημς Τζόυς, σε σκηνοθεσία Λ. Μελετοπούλου. Σκηνοθέτησε επίσης έργα των Ίψεν, Σω, Κολτές, Ντοστογιέφσκι, Φασμπίντερ, Γουλφ, Τζόυς κ.ά., σε πολλά ελεύθερα θέατρα (Οδού Κεφαλληνίας, Αθηνών, Αλίκη, Τζένη Καρέζη, Φούρνος, Από μηχανής κ.ά). Το 2008, σκηνοθέτησε την παράσταση Στο Βυθό του Μαξίμ Γκόρκι στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, ενώ διασκεύασε και ανέβασε την παράσταση Οιδίπους (Τύραννος και Επί Κολωνώ) με το Εθνικό Θέατρο στην Αρχαία Επίδαυρο.
Tο 2009, σκηνοθέτησε και ερμήνευσε τη Σονάτα του Σεληνόφωτος για τους Μονολόγους από την Τέταρτη Διάσταση στο Φεστιβάλ Επιδαύρου. Το 2005 τιμήθηκε με το Βραβείο «Κάρολος Κουν», για την ερμηνεία της στον Φιλόσοφο του Γιάννη Πάνου και το 2009, κέρδισε το Βραβείο «Κάρολος Κουν» σκηνοθετώντας το Puerto Grande του Μάνου Λαμπράκη. Στον κινηματογράφο συμμετείχε στις ταινίες: Το μόνον της ζωής μου ταξείδιον, σε σκηνοθεσία Λ. Παπαστάθη και Τρεις στιγμές του Π. Σεβαστίκογλου.
Η πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο έγινε σε ηλικία δέκα ετών, στη Θυσία του Αβραάμ, στο ρόλο του Ισαάκ. Ο πιο πρόσφατος ρόλος της είναι η Αδελφή Αλοϋσιους στην Αμφιβολία του Πάτρικ Σάνλευ σε σκηνοθεσία Απόλλωνα Παπαθεοχάρη. Σκηνοθέτησε την Επίκληση της γοητείας του Γιάννη Μαυριτσάκη και το Πεθαίνω σαν χώρα του Δημήτρη Δημητριάδη. Τιμήθηκε με το μεγάλο βραβείο «Μαρίκα Κοτοπούλη».
