Ανατριχιαστικό: Η στιγμή που η σύζυγος του Αλεξάνδρου Νικολαΐδη φιλάει το φέρετρο του και του αφήνει ένα κόκκινο λουλούδι

Θλίψη...

Αρθρογράφος: Ίρις Βίλα
Ίρις Βίλα
Youweekly Editor
Glomex
Glomex

Το τελευταίο "αντίο" είπαν στον Αλέξανδρο Νικολαίδη φίλοι και συγγενείς το μεσημέρι του Σαββάτου (15/10) στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Τιμίου Προδρόμου Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης. Να τονίσουμε πως άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία μόλις 43 ετών καθώς για δύο χρόνια έδινε την δική του μάχη με μια σπάνια μορφή καρκίνου -δείτε εδώ αναλυτικά τί είναι το καρκίνωμα Nut..

Μάλιστα, η σύζυγός του, Δώρα Τσαμπάζη η οποία στάθηκε σαν βράχος καθόλη την διάρκεια ήταν συντετριμμένη καθώς δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει πως έχασε τόσο άδοξα τον σύζυγό της.

Συγκεκριμένα, η ίδια ύψωσε την γροθιά της κρατώντας ένα κόκκινο γαρύφαλλο και τον αποχαιρέτησε με τρεις στίχους -δείτε εδώ την τιγμή που ο πατέρας του μπαίνει στην εκκλησία σπαράζοντας.

Το "ύστατο χαίρε" στον Αλέξανδρο Νικολαΐδη - Τραγική φιγούρα η σύζυγός του, Δώρα

Συγκλονίζει η τελευταία τηλεοπτική συνέντευξη του Αλέξανδρου Νικολαΐδη λίγους μήνες πριν τον θάνατό του

Η είδηση θανάτου του Αλέξανδρου Νικολαΐδη έχει προκαλέσει τεράστια θλίψη τόσο στους συγγενείς του όσο και στους φίλους του, καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι είπαν το τελευταίο "αντίο" στον Ολυμπιονίκη με σπαρακτικές αναρτήσεις στα social media.

Να τονίσουμε πως ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης έδωσε τεράστια μάχη προκειμένου να κρατηθεί στη ζωή ωστόσο δεν τα κατάφερε καθώς έπασχε από σπάνια μορφή καρκίνου.

Μάλιστα, λίγους μήνες πριν τον θάνατό του είχε παραχωρήσει μια συγκλονιστική συνέντευξη μαζί με την σύζυγό του, Δώρα Τσαμπάζη στην κάμερα της εκπομπής, «Μαμά-δες» όπου είχαν μιλήσει για την γνωριμία τους, τον γάμο, τον αθλητισμό.

«Είμαστε διαφορετικοί χαρακτήρες, μαθαίνει ο ένας από τον άλλο. Αλληλοσυμπληρωνόμαστε». Όσο για το πώς γνωρίστηκαν είπε: «Την κυνήγησα και τα κατάφερα. Όταν μαλώναμε με τον πατέρα μου στο γυμναστήριο η ένταση μεταφερόταν στο σπίτι. Οι μόνες διαφωνίες που είχα με τον πατέρα μου αφορούσαν τον αθλητισμό.

Το μεγάλο άλμα που έκανε ο πατέρας μου και του το πιστώνω, ήταν ότι στα 14-15 μου για να μην φρενάρει την εξέλιξή μου ως αθλητή με εμπιστεύτηκε σε κάποιον άλλο προπονητή»