Φιλίτσα Καλογεράκου: Αποκάλυψε πως βίωσε την περίοδο της καραντίανας
«Βίωσα την καραντίνα με πολλά ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα»
Η Φιλίτσα Καλογεράκου παραχώρησε συνέντευξη στο «Λοιπόν» και μέσα σε όλα αναφέρθηκε για το πως βίωσε η ίδια την περίοδο της καραντίνας αλλά και για την απώλεια που την στιγμάτισε όσο τίποτα άλλο, καθώς πρόκειται για τον Τάσο Μπερδέση με τον οποίο η ηθοποιός υπήρξαν συμπαίκτες στο ριάλιτι επιβίωσης Survival Secret.
Δείτε παρακάτω τις δηλώσεις της Φιλίτσας Καλογεράκου
Περιοδεία με την παράσταση «Καραϊσκάκης: Ο παρεξηγημένος ήρωας» σε σκηνοθεσία του Μάνου Αντωνίου. Πείτε μας λίγα λόγια για την πλοκή του έργου.
Το έργο πραγματεύεται στιγμές από τη ζωή του, με βάση έγκυρες ιστορικές πηγές. Ο Καραϊσκάκης ήταν ένας ιδιόμορφος χαρακτήρας, γεμάτος αντιφάσεις και μέσα από την παράσταση ο θεατής αντιλαμβάνεται και κατανοεί αυτόν τον συναρπαστικό ήρωα κι άνθρωπο. Έχω τη χαρά να υποδύομαι μια Τουρκοπούλα τη Μαριώ, που έσωσε από την άλωση της Τριπολιτσάς κι από κει και πέρα την είχε πάντα στο πλευρό του, ντυμένη ως άντρα. Έμπιστη, αφοσιωμένη μέχρι το τέλος της ζωής του.
- Η φράση που στοιχειώνει όλο το έργο, σύμφωνα με το σκηνοθετικό σημείωμα, είναι «Όποτε θέλω είμαι άγγελος, όποτε θέλω είμαι διάολος». Πιστεύετε ότι αυτό ισχύει για όλους μας;
Πιστεύω ότι οι καταστάσεις μας διαμορφώνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Σε σημείο που κάποιος ανάλογα με τη στιγμή, γίνεται άγγελος ή διάολος. Πόσες φορές έχουμε πει για κάποιον άλλον “πώς το έκανε αυτό", είχε για καλό, είχε για κακό.
- Γιατί έχουμε καιρό να σας δούμε στην τηλεόραση; Ήταν επιλογή σας;
Δεν είναι πάντα επιλογή μου. Είναι λόγω των συνθηκών και των καταστάσεων, που, επιτέλους, βγήκαν στην επιφάνεια.
- Στο παρελθόν έχετε συμμετάσχει σε ριάλιτι («Survival Secret»), θα το ξανά κάνατε;
Αν γινόταν θα ήθελα με την ίδια ομάδα που ήμουν και τότε. Μόνο που τώρα πια, λείπει ένας...
- Αναφέρεστε στη δολοφονία του Τάσου Μπερδέση. Διατηρούσατε επαφή μετά το παιχνίδι; Πώς νιώσατε, όταν μάθατε την τραγική είδηση;
Διατηρούσα επαφή με το Τάσο. Όχι συχνή, όμως. Όταν διάβασα την είδηση του θανάτου του, στην αρχή δεν το πίστεψα. Νόμιζα ότι ήταν fake news. Πήρα τηλέφωνο την Πηγή (Δεβετζή) και όταν μου είπε ότι ήταν αλήθεια, έπαθα σοκ. Φυσικά στενοχωρήθηκα πολύ. Ο Τάσος ήταν ένα πολύ καλό παιδί, δυνατός άνθρωπος και αυτό που θα θυμάμαι, είναι ότι όταν χαμογελούσε, ήταν λες και έβλεπες ένα μικρό παιδί.
- Πώς βιώσατε την περίοδο της καραντίνας;
Πολύ δύσκολα. Με πολλά ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα. Ευτυχώς που έχω στο πλευρό μου το σκυλάκι μου, τον Ρούντι.
- Τι ήταν αυτό που σας δυσκόλεψε πιο πολύ;
Η μοναξιά, η αναγκαστική αποχή από τη δουλειά μου, η αναγκαστική απομάκρυνση από συγγενείς και φίλους. Σε γενικές γραμμές...
- Εμβόλιο κάνατε;
Έχω κάνει την 1η δόση και περιμένω τη 2η. Όταν ο covid χτυπήσει δικό σου άνθρωπο, το σοκ είναι μεγάλο και οι προτεραιότητές σου αλλάζουν.
Συγκλονίζει η Φιλίτσα καλογεράκου - «Μου είπε απροκάλυπτα και επί λέξει “θα μου κάτσεις"»
Μια εφ' όλη της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν” και τη Μαρία Σοφιανού παραχώρησε πρόσφατα η Φιλίτσα Καλογεράκου. Η ίδια μέσα σε όλα αναφέρθηκε στην σεξουαλική παρενόχληση που είχε δεχτεί.
Η γνωστή ηθοποιός μάλιστα δήλωσε πως η άρνησή της να ενδώσει στις ορέξεις του ατόμου που την παρενόχλησε, είχε ως αποτέλεσμα να τις κλείσουν στο μέλλον πολλές πόρτες.
Οι δηλώσεις της Φιλίτσας Καλογεράκου για την σεξουαλική παρενόχληση που είχε δεχτεί
Έχετε αποκαλύψει ότι δεχτήκατε σεξουαλική παρενόχληση και μάλιστα πρόσφατα. Θα μας πείτε λίγο πώς έγιναν τα γεγονότα;
Ήθελα να ανεβάσω ένα έργο στο θέατρο και έκανα πολλά επαγγελματικά ραντεβού. Συναντήθηκα με τον εν λόγω κύριο, για να του δώσω να διαβάσει το έργο και μου είπε απροκάλυπτα και επί λέξει “Θα μου κάτσεις, θα ξαναγράψω το έργο για να φαίνεται δικό μου και μετά θα το ανεβάσουμε”. Φυσικά του απάντησα όχι και μου είπε “αν δεν… δεν” και του ξαναείπα όχι.
Ωστόσο, επιλέξατε να μην αποκαλύψετε το όνομά του…
Ακολουθώ τις συμβουλές του δικηγόρου μου.
Ο εν λόγω άνθρωπος που σας έκανε αυτή τη χυδαία πρόταση, σας έκανε και κακό στη μετέπειτα πορεία σας. Τελικά του κάνατε μήνυση;
Το πρόβλημα, στη δική μου περίπτωση, δεν ήταν στιγμιαίο. Οι συνέπειες αυτής μου της άρνησης, μου κρατούσαν πόρτες κλειστές για χρόνια. Γι’ αυτό και κινούμαι προσεκτικά, ακολουθώντας τις ανάλογες νομικές οδηγίες.
Τον έχετε δει ξανά τον συγκεκριμένο άνθρωπο; Προσπάθησε έστω να σας ζητήσει μια συγγνώμη;
Δεν τον έχω ξαναδεί από τότε και όχι, δεν προσπάθησε ποτέ να ζητήσει συγγνώμη.
Θα θέλατε να ακούσετε μια συγγνώμη από εκείνον; Θα λύτρωνε την ψυχή σας;
Μια συγγνώμη, για μένα προσωπικά, είναι πολύ λίγη. Αυτό που θα με ικανοποιούσε πραγματικά, θα ήταν να μάθαινα ότι πλέον δεν συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο και δεν παίζει με το ψωμί κανενός συναδέλφου. Αλλά μια παροιμία λέει “πρώτα φεύγει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι”.
Πιστεύετε ότι μετά από τις καταγγελίες που έγιναν, θα σταματήσουν αυτά τα περιστατικά;
Όσο υπάρχουν ηθοποιοί και παραγωγοί που λένε ότι δεν ξέρουν τίποτα, ενώ αποδεδειγμένα ξέρουν, τότε πραγματικά δεν ξέρω αν θα σταματήσουν τέτοιες καταστάσεις.
Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό; Γιατί κάνουν ότι δεν ξέρουν;
Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω εγώ. Το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να υποθέσω ότι κάποιοι παραγωγοί θέλουν τους “πρωταγωνιστές” τους πίσω, αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους. Ότι είναι της ίδιας νοοτροπίας;
Τι έχετε να πείτε σε όλους αυτούς που ρωτάνε «γιατί τώρα» και αμφισβητούν τις καταγγελίες;
Το ερώτημα δεν είναι γιατί τώρα τα είπαμε, το ερώτημα είναι γιατί μας ακούτε τώρα. Προσωπικά, τα έλεγα πριν γίνουν οι αποκαλύψεις της κας Μπεκατώρου κι όμως κανένας δεν άκουγε, κανένας δεν έδινε σημασία, αδιαφορία. Το πολύ-πολύ να γινότανε για μια μέρα θεματάκι στα sites. Κυριαρχούσε το “έτσι είναι αυτός ο χώρος, τι να κάνουμε”.
Γιατί λοιπόν πιστεύετε ότι τώρα σας ακούσαμε; Πώς σας κάνει να νιώθετε, που έστω και καθυστερημένα, όλο αυτό πήρε τον δρόμο που έπρεπε; Ανακούφιση;
Δεν ξέρω για ποιο λόγο μας ακούσατε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Ας μην ξεχνάμε ότι τα στόματα άρχισαν να ανοίγουν μετά από 1 χρόνο καραντίνας, λόγω covid. Ίσως ο ψυχοσωματικός εγκλεισμός να έπαιξε τον ρόλο του για να ειπωθούν κάποια πράματα, χωρίς τον κίνδυνο του “ταμπού”. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι μόνο στον χώρο του θεάματος. Δεν έχει να κάνει με το επάγγελμα του εκάστοτε ανθρώπου, έχει να κάνει με τον άνθρωπο καθαυτό. Απλά τώρα ελπίζω…
