Γιάννης Βαρδής: «Ήμασταν όλοι με τα μάτια βουρκωμένα» - Οι οικογενειακές φωτογραφίες μπροστά στην οδό Αντώνη Βαρδή

Ο Γιάννης Βαρδής έζησε μεγάλες στιγμές τρομερής συγκίνησης την περασμένη Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου, καθώς κεντρική οδός στο Μοσχάτο πήρε το όνομα του πατέρα του, Αντώνη Βαρδή, δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του. Φυσικά, ο ίδιος βρέθηκε εκεί για να δει την ταμπέλα να μπαίνει στην θέση της και δίπλα του είχε ολόκληρη την οικογένειά του, την Νατάσα Σκαφίδα και τα δύο παιδιά τους, αλλά και τους αγαπημένους του φίλους, τον Κώστα Δόξα και τον Άκη Δείξιμο.

Φωτογραφήθηκαν όλοι μαζί μπροστά από αυτή και ο τραγουδιστής δημοσίευσε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram τα στιγμιότυπα αυτά, συνοδεύοντάς τα με ένα τρυφερό κείμενο στη λεζάντα. Πλήθος κόσμου έσπευσε αμέσως να κάνει like και σχόλια στην ανάρτηση, μιλώντας με τα πιο όμορφα λόγια για την κίνηση αυτή προς τιμήν του αείμνηστου καλλιτέχνη.

Η ανάρτηση του Γιάννη Βαρδή για την οδό με το όνομα του πατέρα του, Αντώνη

«Πόσο τιμητικό, πόσο όμορφο, πόσο συγκινητικό. Ήμασταν όλοι με τα μάτια βουρκωμένα. Συγχαρητήρια στο Δήμο μοσχάτου στις τοπικές αρχές και στον Άκη Δείξιμο που επέμειναν και υλοποιήθηκε μετά σχεδόν από 5 χρόνια προσπάθειας. Έχουμε πολλούς ανθρώπους του πολιτισμού μας και είναι ωραίο να τους τιμούμε είτε είναι εν ζωή είτε όχι. Ευχαριστούμε πολύ», έγραψε συγκεκριμένα ο Γιάννης Βαρδής.

Δείτε επίσης: «Ήταν πολύ ξένος, και εγώ ήμουν...» - Συγκινεί με την εξομολόγηση για τον πατέρα του Αντώνη

Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει πριν από λίγο καιρό ο ίδιος, είχε εξομολογηθεί για τον πατέρα του και τον θάνατό του: «Ο χρόνος απαλύνει αρκετά κάποια πράγματα, αλλά δεν κλείνει εντελώς η πληγή. Πάντα σκέφτεσαι τον άνθρωπό σου, σίγουρα δεν σκέφτεσαι στενάχωρες καταστάσεις, αλλά ευχάριστες στιγμές και εύθυμες που ζήσατε μαζί. Τα τελευταία δύο χρόνια το διαχειρίζομαι πιο σωστά, δεν στενοχωριέμαι τόσο πολύ. Ήρθε από μόνο του, οι συνθήκες και όλα τα παρεμφερή με την οικογένεια βοηθούν πολύ.

Υπάρχουν δυσκολίες. Επειδή πηγαίνω σε ψυχολόγο και με βοηθάει πολύ, τους τελευταίους μήνες συνειδητοποιήσαμε κάτι που δεν είχα συνειδητοποιήσει ποτέ. Μου είπε πως όταν πέθανε ο πατέρας μου, πέθανα κι εγώ. Ήταν πολύ ζόρικο, με ταρακούνησε και ακόμα και προσπαθώ να το επεξεργαστώ μέσα μου. Έχει δίκιο. Ένα μεγάλο κομμάτι μου “έσβησε” και σκοπός είναι να το επαναφέρουμε».